| [Bezoeker (116.162.*.*)]antwoorden [Chinese ] | Tijd :2023-04-04 |  In 476 na Christus leed het West-Romeinse Rijk ongekende interne en externe problemen, en het toch al afbrokkelende Empire State Building ging uiteindelijk ten onder aan de impact van het woeste en barbaarse Germaanse volk. Na de val van West-Rome bleef het Oost-Romeinse Rijk in leven en vrij welvarend, voornamelijk vanwege de gunstige geografische omgeving van Oost-Rome. Constantinopel (voorheen bekend als Byzantium), de hoofdstad van het Oost-Romeinse Rijk, ligt op de kruising van Europa en Azië en wurgt de keel van de Zwarte Zee, met ontwikkelde maritieme handel en snelle economische ontwikkeling. Vooral tijdens het bewind van Justinianus in de 6e eeuw werd het koninkrijk steeds welvarender. In dit geval kreeg Justinianus de kans om een geweldige erfstukcode te ontwikkelen.
De ＜Justinian Code＞ samengesteld door Justinianus (ook vertaald ＜ Encyclopedia of National Law＞ is de eerste systematische en volledige juridische code in de Europese geschiedenis en de basis voor de ontwikkeling van het recht in de meeste Europese landen.
De basis van de Codex
Het Wetboek van Justinianus is afgeleid van het Romeinse recht. Het Romeinse recht verwijst over het algemeen naar alle wetten van de gehele historische periode na de vorming van de Romeinse staat in de 6e eeuw voor Christus tot de codificatie van de code door keizer Justinianus in het midden van de 6e eeuw. Servius Gurius in de 6e eeuw voor Christus? Grot ongeveer 578 v.Chr. ~ 534 v.Chr.? De Sneeuwhervorming was een symbool van de vorming van de Romeinse staat en wetten. Tegelijkertijd eiste de Romeinse slavenhoudende klasse de oprichting van nieuwe sociale normen om aan de behoeften van overheersing te voldoen, en romeinse slavernijwetten volgden. In 451 tot 450 v.Chr. was de "Twaalf Bronzen Tafelwet" geproduceerd in de strijd van de gewone mensen tegen de adel een grote overwinning voor de gewone mensen. Tegelijkertijd is het ook de eerste geschreven wet in Rome, die het prototype is van het Romeinse recht..Het vat het gewoonterecht van de vorige periode samen en legt de basis voor de latere ontwikkeling van het Romeinse recht. Sommige geleerden geloven dat ＜ Twaalf Bronzen Tafels ＞ nooit is afgeschaft en dat sommige bepalingen ervan tot het einde van de Romeinse geschiedenis zijn geïmplementeerd. In de 3e ~ 1e eeuw na Christus breidde Rome zijn grondgebied uit door een reeks buitenlandse veroveringsoorlogen en werd het een groot rijk dat Europa, Azië en Afrika overspande. Het belangrijkste kenmerk van het Romeinse recht in deze periode was de dominantie van het burgerlijk recht, ook bekend als het burgerlijk recht, dat een vroeg Romeins recht was, een normatieve resolutie aangenomen door de burgervergadering en de senaat, en enkele andere gebruikelijke normen, en het toepassingsgebied ervan was beperkt tot Romeinse burgers.Daarnaast is er de zogenaamde universele wet in het rijk, wat betekent de wet "gemeenschappelijk voor alle volkeren", die ook een organisch onderdeel is van het Romeinse recht, dat wordt geformuleerd door de gerechtelijke activiteiten van de Romeinse opperrechter, en eigenlijk "internationaal recht" is binnen het toepassingsgebied van de Romeinse overheersing. De inhoud is voornamelijk om eigendomsverhoudingen te reguleren, vooral met betrekking tot eigendom en contractuele relaties. Familie-, huwelijks- en erfrechten worden nog steeds geregeld door het burgerlijk recht.Hoewel deze wetten op grote schaal zijn gebruikt door Duitsers, Romeinen en Italianen, is de inhoud nog steeds erg rudimentair en is het slechts een verzameling van de edicten van de keizers vóór het huidige tijdperk, en er is niet genoeg diepgang om zich aan te passen aan de veranderingen van de tijd. Zelfs de Code van Theodosius, die uiterlijk ten tijde van Justinianus werd afgekondigd, had veel inconsistenties met de behoeften van die tijd...
De ambitieuze Justinianus onderzocht deze codes en betoogde dat de oude fundamentele gebreken hadden die niet konden worden verborgen. Omwille van zijn keizerlijke erfenis wilde hij mensen een gedragscode geven die altijd zou worden nageleefd, niet door de edicten te verzamelen en ze in een boek te herdrukken. Dit was geen puur wetgevende onderneming, noch een uitbreiding van de religieuze onderneming, maar zou een andere pijler zijn van zijn herstel van het rijk.
Codex Overzicht
Op 13 februari 526 vaardigde keizer Justinianus een edict uit waarin Tribnius werd benoemd om een commissie van 10 juristen te organiseren, voorgezeten door Johannes, de voormalige magistraat van het "Heilige Hof". De Commissie heeft de bevoegdheid om alle bestaande informatie te gebruiken en kan deze toevoegen, verwijderen of wijzigen, en vervolgens deze edicten markeren met de naam van de keizer, evenals het doel en de datum van implementatie, en ze vervolgens classificeren volgens hun inhoud en chronologische volgorde. Deze verzameling edicten werd afgekondigd in 529 na Christus, bekend als de Code van Justinianus. In 534 werd de Code van Justinianus gewijzigd en opnieuw ingevoerd.
De Code van Justinianus bestaat uit 12 delen, verdeeld onder subsecties, die elk uittreksels uit het edict in chronologische volgorde bevatten, met vermelding van de naam van de keizer die het edict heeft uitgevaardigd en de naam van de ontvanger, en de datum aan het einde van het edict.
Na de afkondiging van de Code van Justinianus werden drie delen, de ＜Generaal Treatise of Justinian Jurisprudence＞ ＜ Justinianus＞ en de ＜New ＞Law of Justinianus, achtereenvolgens afgekondigd als een voortzetting van de Code van Justinianus.
De Algemene Verhandeling van justiniaanse jurisprudentie, ook bekend als de Ladder van het Recht, werd voltooid aan het einde van 533. Het is verdeeld in 4 delen, onderverdeeld onder het volume, dat de papieren van eerdere juristen bevat en kort de principes van het recht uiteenzet, wat een kort leerboek is voor het leren van de principes van het Romeinse recht.
In 530 na Christus benoemde Justinianus Tribnius opnieuw tot voorzitter, 11 geleerde en beroemde juristen en 5 professoren geselecteerd uit de rechtsscholen van Belutos en Constantijn als commissarissen, en verzamelden, sorteerden en haalden gezamenlijk de werken van de beroemde Romeinse juristen in verschillende categorieën, en brachten in totaal drie jaar door met het samenstellen van de "Verzameling doctrines", ook bekend als de "Compilatie van Justinianus' Doctrines", die eind 533 werd afgekondigd en geïmplementeerd.
Bovendien stelden juristen in 565 168 nieuwe edicten samen die door keizer Justinianus werden uitgevaardigd na de voltooiing van de code, de nieuwe wet van Justinianus. De belangrijkste inhoud behoort tot administratieve voorschriften en er zijn ook normen voor erfsystemen.
De bovenstaande vier delen waren gezamenlijk bekend als de Justiniaanse Encyclopedie van het Burgerlijk Recht in de 12e eeuw. Aangezien de Code van Justinianus voor het eerst werd gecodificeerd en de kern vormt van deze Encyclopedie van het Burgerlijk Recht, wordt het Wetboek van Justinianus over het algemeen gebruikt als de codenaam voor deze Encyclopedie van het Burgerlijk Recht. Hoewel de Code van Justinianus, een belangrijk juridisch document, werd samengesteld na de val van het West-Romeinse Rijk, werd het verwerkt in het proces van compilatie volgens de situatie in die tijd, dus in het algemeen kan het het hele beeld van het Romeinse recht in de hoogtijdagen van het Romeinse Rijk weerspiegelen, dat wil zeggen het "klassieke tijdperk".
De Code van Justinianus verklaarde duidelijk onbeperkte keizerlijke macht, beschermde de belangen van de kerk en consolideerde de dominantie van slavenhouders; De code vereist dat "iedereen zich aan de wet moet houden", anders moeten zware sancties worden opgelegd in overeenstemming met de wet; De code legt ook speciale nadruk op het feit dat de slaaf overgeleverd is aan de genade van zijn meester en geen weerstand toestaat, wat aantoont dat Justinianus' codificatie van de code volledig consistent was in zijn beginpunt en bestemming, en hij probeerde de keizerlijke macht te consolideren door de systematisering van wettelijke normen, en gebruikte deze code om zijn heerschappij te dienen om de slavernij te redden.
De Code van Justinianus, met behoud van de wet van slavernij, elimineerde het deel dat ouders hun kinderen in slavernij konden verkopen om hun overtreding aan anderen te compenseren, bevestigde het recht van vrouwen om erfenissen te erven, benadrukte de regel van het christelijke denken, vestigde het principe van het goddelijke recht van koningen en detailleerde alle aspecten van het christelijke leven, benadrukte het beleid van gedwongen bekering en onderdrukking van ongelovigen, en stelde zelfs de omvang en leefregels van kerken en kloosters vast, waardoor de heerschappij over ondergeschikte boeren werd versterkt. De code gebruikte ook veel artikelen om strikt te bepalen dat slaven en ondergeschikten hun meesters onvoorwaardelijk moesten gehoorzamen, en legde zware straffen en zelfs de doodstraf op aan degenen die ongehoorzaam waren, en het was alleen vanwege het verzet en de strijd van ondergeschikte boeren dat ze bepalingen moesten schrijven voor de vrijlating van slaven.,Promotie van de Codex
In de 12e tot 15e eeuw was er een "opwekkingsperiode" van het Romeinse recht in Europa en veel landen namen achtereenvolgens het Romeinse recht over. Duitsland was het meest actieve land in het aannemen van het Romeinse recht. In 1459 na Christus vaardigde Maximianus I van Duitsland een proclamatie uit "waarin werd verklaard dat de processen van het keizerlijk hof gebaseerd zullen zijn op gemeenschappelijke wetten en gezamenlijk zullen worden uitgevoerd door zestien rechters". Ten minste acht van de rechters waren rechtsgeleerden en ze moesten goed thuis zijn in het Romeinse recht; De andere acht werden gekozen uit de aristocratie die bevoorrecht was door het Romeinse recht en een sterke genegenheid had voor het Romeinse recht. Het Romeinse recht werd in Duitsland gebruikt tot het einde van de 19e eeuw en het geherformuleerde Duitse Burgerlijk Wetboek kon niet ontsnappen aan de invloed van het Romeinse recht.
In Frankrijk was het Romeinse recht aanvankelijk ten strengste verboden, maar in de algemene trend van politieke en economische ontwikkeling, vanaf de 16e eeuw, werd het Romeinse recht geleidelijk de gezaghebbende norm voor rechters om zaken te beoordelen. Het Franse Burgerlijk Wetboek, waar Napoleon trots op was, was ook gebaseerd op het Romeinse recht, dat later een klassieker werd van burgerlijke wetboeken in het burgerlijk rechtssysteem.
In Engeland verzette de aristocratie zich tegen de goedkeuring van het Romeinse recht omdat ze justinianus niet leuk vonden omdat ze alle privileges aan de keizer gaven, maar dit alles verhinderde niet dat het Romeinse recht in de 12e eeuw een gangbare lezing in het Engelse recht werd. Hoewel het Engelse rechtssysteem grotendeels rechtstreeks is afgeleid van het "privaatrechtelijke" deel van het oorspronkelijke Germaanse recht - de principes van contract, testamenten, trustsystemen en persoonlijk recht, maritiem recht, enz. - en de vorm van het Romeinse recht niet accepteert, is het nog steeds niet vrij van de invloed van het Romeinse recht.
De impact van de Codex
De Code van Justinianus is 's werelds eerste complete slavengrammatica, die systematisch alle wetten en jurisprudentiewerken van de Romeinse Republiek tot Justinianus verzamelt en organiseert. Het markeerde dat het Romeinse recht zelf zich had ontwikkeld tot een extreem ontwikkeld en compleet stadium, en een grotere invloed had op de ontwikkeling van jurisprudentie en recht in Europese landen in de toekomst.
Bovendien waren de inhoud en wetgevingstechnieken van de code veel gedetailleerder dan andere slavernijwetten. De concepten en principes die het vaststelde, werden gekenmerkt door strikte bewoordingen, precisie en duidelijke conclusies, met name de belangrijke principes van formele gelijkheid van vrije mensen binnen het bereik van "privaatrecht", de belangrijkste voorwaarde voor de geldigheid van contracten met toestemming van de partijen, en het onbeperkte privé-eigendom van eigendom, die de basis legden voor latere wetten.
Aan het einde van de Middeleeuwen werd de Encyclopedie van het Burgerlijk Recht (d.w.z. de Encyclopedie van het Nationale Recht en de Code van Justinianus) de belangrijkste basis voor het vestigen van juridische instellingen op het Europese continent. Het Romeinse rechtssysteem in dergelijke landen zou in contrast staan met het common law-systeem in Engelstalige landen. Geen enkel land heeft de Encyclopedia of National Law exact gekopieerd en slechts delen ervan in het burgerlijk recht opgenomen. Het is de basis voor juridisch onderzoek, training en discours in veel landen in Europa. Omdat veel niet-Europese landen uiteindelijk delen van het Romeinse recht overnamen, was de invloed van de Encyclopedie wijdverspreid en wereldwijd. De belangrijkste invloed ervan is geconcentreerd in civielrechtelijke systemen, met name het Franse burgerlijk wetboek en het Duitse burgerlijk wetboek. |
|
