| [Bezoeker (111.8.*.*)]antwoorden [Chinese ] | Tijd :2020-04-12 | Van de vierde tot de vijftiende eeuw concentreerde de officiële kunst van het Byzantijnse rijk (dat wil zeggen het Oost-Romeinse rijk) zich op Constantinopel (dat wil zeggen de oude Griekse stad Byzantijnse) en de christelijke kerk. De ideologische inhoud ervan is de keizer te aanbidden en de christelijke theologie te promoten. , Dient om de heerschappij van de aristocratische klasse te consolideren. Zijn stijl wordt gekenmerkt door de combinatie van de laat-Romeinse kunstvorm en de Aziatische kunstvorm met het accent op Klein-Azië, Syrië en Egypte. De prachtige versiering van de structuur en het interieur weerspiegelt de autoriteit van de spirituele regel van de eenheid van politiek en religie.Bij de oprichting en het gebruik van het christelijke theologische systeem, de transformatie van oude vormen om christelijke propaganda te dienen, enz., Zijn er grote successen behaald in de stijlcreatie van kerkgebouwen, iconenschilderijen, mozaïeken, muurschilderingen, miniatuurschilderijen en kunstnijverheid. Vanwege de ketenen van de kerk...
Latere stijlen zijn doorgaans formeel en conceptueel. Het had een enorme invloed op de kunst van middeleeuwse Europese landen, vooral de orthodoxe landen. Nadat de Islamitische Turken Constantinopel in 1453 hadden veroverd, is de geschiedenis van de Byzantijnse kunst beëindigd, maar de vorm wordt nog steeds gebruikt door de orthodoxe kerk.
De volwassen Byzantijnse stijl is voortgekomen uit de neiging tot stilering en standaardisatie van de klassieke vorm in de vroegchristelijke kunst, gebaseerd op de dynamiek van lijnen en platte kleuren, niet op de vorm. De persoonlijkheidskenmerken van het karakterbeeld worden onderdrukt en vervangen door standaardisatie De vorm van het gezicht is plat en de plooien worden behandeld als wervelende lijnpatronen.Het hele plaatje geeft de ziel een gevoel van transcendentaal vlees, de driedimensionale weergave van het personage is vervangen door spirituele kracht. De kracht en de lichtheid van de kleur komen tot uiting: het karakter neemt een strikte frontale houding aan en een Byzantijnse gezichtsvorm, grote ogen en scherpe ogen en een typische gouden achtergrond.Dit soort achtergrond is op het scherm van geïsoleerde karakters, waardoor het lijkt alsof de afbeelding ergens in de ruimte tussen de muur en het publiek hangt. Het Byzantijnse rijk maakt zelden houtsnijwerk. De meest voorkomende kleine ivoren reliëfs worden gebruikt voor boekomslagen, relikwieën, enz. In de hogere klasse van Constantinopel zijn ook verschillende andere kleine kunstwerken, borduurwerk, goudwerk en geglazuurde producten erg populair.Hoewel manuscript decoratieve schilderijen niet de diepgaande en ontroerende effecten van gigantische schilderijen en mozaïeken hebben bereikt, maar Het speelde ook een belangrijke rol bij het verspreiden van de Byzantijnse stijl en iconografie in Europa...
Het gebruik van kleuren in Byzantijnse portretten heeft een eigen betekenis. Zoals rood staat voor bloed en oorlog, maar staat tegelijkertijd voor jeugd en schoonheid. Geel betekent dat deze persoon een nobele deugd is. Groen staat voor lente, nieuw leven, jong. Soms gebruikt de schilder goud om adel voor te stellen, bijvoorbeeld het schilderen van een gouden halo op het hoofd van een persoon betekent dat de persoon een nobele, pure ziel en lichaam heeft. Bovendien zijn de neuzen van sommige mensen opzettelijk lang en dun en dun. Dit kwam omdat mensen destijds dachten dat de lange, dunne neus was omdat het niet de adem van de wereld maar de adem van de hemel zou absorberen. |
|
