| [Lid (365WT)]antwoorden [Chinese ] | Tijd :2018-02-16 | 1, Tolman en cognitief behaviorisme
Tolman en Guthrie van dezelfde leeftijd, in de jaren dertig en ook bekend van Guthrie, is een belangrijk onderdeel van de school van leertheorie. Hij en Guthrie staan echter niet op hetzelfde front. Veel van hun standpunten zijn tegengesteld.
In de eerste plaats is de houding van Tolman tegenover gedrag niet intellectueel, maar eerder moleculair, dat wil zeggen, hij benadrukt de integriteit van gedrag en richt zich op de analyse van gedrag vanuit een macroscopisch oogpunt. De specifieke acties die worden ondernomen zijn veel minder belangrijk dan het feit dat deze acties gericht zijn op het doel, en Guthrie's gedragsconcept is moleculair, hij breekt het gedrag af in veel specifieke acties, en benadrukt dat vanuit een microkosmisch perspectief Kortom, Tolman richt zich eerder op act dan op beweging, en Guthrie daarentegen.Ten tweede handhaaft Guthrie, net als veel andere behavioristen, het begrip stimulusreactie, maar Tolman probeert een systeem te ontwikkelen dat zich richt op aspecten van aanpassingsvermogen, creativiteit en redelijkheid. Zijn systeem wordt daarom gekenmerkt door cognitie, en aangezien veel van zijn boeken en veel van zijn studies werden gedaan aan de Universiteit van Californië, Berkeley lab, is het laboratorium jarenlang cognitieve psychologie geweest Center..
Tolman beweerde dat zijn "algemene houding die van een behaviorist is, maar een speciaal soort behaviorisme" (Tolman, 1932). De reden waarom hij dit gedragsconcept vormde, de belangrijkste drijfveer is dat het behaviorisme van Watson destijds erg populair was. Vroeg gedragsdeskundigen probeerden allemaal het idealisme uit de psychologie te zuiveren en probeerden de psychologie tot een onderafdeling van de natuurwetenschap te maken die objectieve methoden hanteerde. Ze zijn er allemaal tegen om na te denken over hoe de menselijke geest denkt. Hoewel Tolman dit ook eens was, merkte hij op dat vroege behavioristen de filosofische opvattingen van mechanica verwarden met de objectieve methoden van de wetenschap. Volgens hem is het niet noodzakelijk om een mechanistisch persoon te zijn om gedrag objectief te bestuderen.
Tolman van mening dat Watson op veel plaatsen door een eenvoudige stimulus - response koppeling concept tot het gedrag en fysiologie van spiertrekkingen te beschrijven en het gedrag onder een strikte fysieke handeling van het componeren te definiëren, maar in feite is hij vaak gleed een andere, tegenstrijdige standpunten up (hoofdstuk Yi, 1983) in Tolman lijkt te stimuleren - het koppelen van de reactie is geen empirisch feit, noch is objectieve informatie, maar alleen op het gedrag van een inductieve of te raden fysiologische mechanismen. zo, hoewel Tolman vroege behaviorists zijn gericht op hetzelfde gedrag, maar hij gelooft dat noch genoemde mechanisme uitlegging gedrag niet bevredigend volgens.Met stimulus - response koppeling met het gedrag, niet beter of met wetenschappelijker dan sommige denken en de bereidheid uit te leggen aan het gedrag te verklaren, omdat beide gevallen om een filosofie aan de bovenkant van het systeemgedrag observatie en analyse. zijn visie, filosofie zou zeker bevooroordeeld als we het gedrag van een gedragstherapeut observeren, het hele ding te doen is om het gedrag te observeren en proberen om de regelmatigheid van gedrag te identificeren. zo, Tolman is behaviorist met een verschil. hij pleitte voor de principes van gedrag te verklaren, maar tegen het gebruik van mechanistische kader van andere behaviorists gebruikt.Hij weigert stimulusrespons te gebruiken als een middel om gedrag te beschrijven en te verklaren en verwerpt andere aannames die worden gekenmerkt door connectivisme..
Tolman put uit de kracht van vele psychologiecholen om zijn eigen unieke kijk op gedrag vorm te geven. Hij erkent zichzelf, naast de invloed van Watson, beïnvloed door W. MeDougell's psychologie, Woodward's psychodynamica van macht, Gestaltpsychologie en psychoanalyse, onder andere door de Gestalt De impact van psychologie. Daarom is de algemene tendens van Tolmans theorie behavioralism en formatisme.
2, Tolman ondertekenen leertheorie
E.C.Tolman is een nieuwe behaviorist. Maar hij is een outsider-activist die vaak de motieven, percepties, verwachtingen, intenties en doelen van dieren gebruikt om het gedrag van dieren te beschrijven. Hij is geïnteresseerd in hoe gedragstheorieën zich verhouden tot begrippen als kennis, denken, plannen, redeneren, doel, intentie. Zijn theorie wordt doelgericht behaviorisme, holistisch behaviorisme, symbolische gestalttheorie of anticipatie genoemd. Dit laat zien dat hij de impact ondervond van format tower school. Hij bewees zijn theorie met een doolhof experiment van witte rat leren (figuur 81).
Het doolhof heeft een startpunt, een voedseldoos en drie passages van verschillende lengte, van het beginpunt tot de voedseldoos. Bij het begin van het experiment worden de ratten bij het beginpunt geplaatst en mogen ze vervolgens vrijuit verkennen binnen het doolhof. Test hun leren na een tijdje . wanneer het testresultaat en zet ze het startpunt en elk kanaal enkele bewerkingen doen observeren hun gedrag een resultaat, als de drie kanalen gedeblokkeerd muizen selecteert het eerste kanaal naar de voedseldoos bereiken en indien een verstopping, selectie muizen tweede kanaal, als blokkering in B, ratten derde kanaal geselecteerd in overeenstemming met dit experiment en vele vergelijkbare experimenten Tolman dat: ① de opzet van het leren, in plaats van blindelings .② is leren ". ondertekenen - Gestalt "cognitieve.In muizen met doolhof leren, niet leren van een reeks van stimulus en respons, maar de vorming van een "cognitieve kaart" in het achterhoofd, dat is. "Target - Object - betekent" drie gekoppeld aan cognitieve structuur leren is niet eenvoudige motorische reactie van machines, maar om te leren "voor het doel van het bord te bereiken", en waar we voor staan .③ aanwezigheid indirecte variabelen (O) tussen de externe stimulus (S) en gedragsreacties (R). bepleit behaviorisme SR SOR formule formule, O representatief interne veranderingen van het lichaam..
Daarnaast beargumenteert Tolman op basis van latente leerexperimenten (zie Figuur 81) dat extrinsieke versterking geen noodzakelijk element van leren is en dat leren niet plaatsvindt als het wordt geïntensiveerd. In dit experiment, het leren dat dieren zich niet vóór de versterking ontwikkelden, verscheen maar niet opdoemde, noemde Tolman latent leren. Het feit dat latent leren ook bewijst dat leren geen directe link is tussen S-R's. De cognitieve structuur veranderde ook tijdens onhandelbaar leren.
Tolman legt voor dit resultaat uit dat wanneer muizen het doolhof bewandelen, er een verwachting (of hypothese) in gedachten is op basis van hun perceptie van de situatie. Het gedrag van een dier wordt geleid door zijn verwachting, zodat het gedrag van het dier een doelgerichte handeling is. In veel pogingen zijn sommige bevestigd, sommige zijn niet bevestigd. De verwachte bevestiging is een soort van versterking, die interne versterking wordt genoemd, wat de versterking is die wordt veroorzaakt door de leeractiviteit zelf.
De belangrijkste invloed van Tolman ligt in zijn bezwaar tegen, en gedeeltelijk, de boycot van de beperktere randvoorwaarden die door behavioristen en zijn hedendaagse behavioristen worden aanvaard. Het is niet moeilijk om te zien aan de hand van de korte inleiding hierboven dat "cognitie" een belangrijke plaats inneemt in Tolmans theorie. Geen wonder dat sommige mensen denken dat Tolman de grondlegger is van de cognitieve psychologie. Tolmans cognitieve leertheorie en interne versterkingstheorie dragen bij aan de ontwikkeling van de moderne cognitieve leertheorie.
3, Tolman-leerexperiment
Tolman, de beroemde Amerikaanse psycholoog, grondlegger van het behaviorisme nieuwe vertegenwoordigers en het doel van behaviorisme, heeft hij een relatief grote bijdrage aan de studie van de psychologische, gedragspatronen en de algehele voorgestelde indirecte variabelen. Hij vestigde de symbolische leertheorie, uitgegroeid tot een pionier in de cognitieve psychologie.
Teken leertheorie (of symbolen - Gestalt - op zoek naar de theorie) is een kernelement van Tolman leertheorie. Hij suggereert dat de leerlingen geleerd hebben niet alleen een eenvoudige mechanische beweging reactie, maar om het doel en de betekenis van het teken te bereiken. Hij speciaal ontworpen een reeks experimenten om symbolische leertheorie bevestigen.
Een van de experimenten van Tolman gebruikte de hieronder getoonde inrichting. Aan het begin van het experiment werd de rat aan het begin geplaatst en werd het voedsel aan het ene uiteinde van een van de paden geplaatst. De muis van het startpunt naar de plaats waar eten een try is. Tolman ontdekte in het experiment dat na verschillende pogingen de snelheid waarmee de rat vanuit het startpunt voedsel bereikte aanzienlijk was verbeterd, zoals rechts wordt weergegeven.
Een andere van zijn experimenten was een blokkade-experiment. Zoals rechts wordt getoond, hadden ratten drie wegen van waar ze naar voedsel konden gaan, en hun afstanden namen toe. Gewoonlijk zullen, als een of twee kanalen opeenvolgend worden geblokkeerd, de ratten achtereenvolgens voedsel via één, twee en drie kanalen verkrijgen. In het experiment, van de blokkering van de tweede weg bij de blokkering van de eerste weg (weg één en twee wegen hebben een gemeenschappelijke weg), dan weet de muis al die ene en twee op hetzelfde moment barrière, gericht op route drie en vermijd route twee . Tolman gebruikte dit om te bewijzen dat ratten gebaseerd zijn op 'cognitieve kaarten' in plaats van het doel te vinden op basis van blinde gewoonten.
Cognitieve kaart (of cognitieve kaart) is een belangrijk begrip Tolman symbolische leertheorie. Verwijst naar uit de geest op basis van de ervaringen uit het verleden op een aantal van het model is vergelijkbaar met een site map. Nadat de ratten Tolman doolhof leergedrag gezien als cognitief leren dat ratten leren een positie waar het eten samen mechanische Zuozhuanyouzhuan activiteiten niet alleen is gekoppeld, maar het liep het doolhof pad bepaalde functies (actie, en bereikt de verhouding tussen de afstand van het object) als symboolmarkering en de tussen symbolen (gemiddelden - end - verhouding) discriminatie op het totale concept van het labyrint doorgang te verkrijgen, die een cognitieve kaart.
Latent leren (of potentieel leren) is een leerfenomeen dat Tolman heeft voorgesteld. Het betekent leren dat zich niet manifesteert in expliciet gedrag, dat wil zeggen, het organisme leert bij elke stap in het leerproces, maar het leereffect wordt niet duidelijk getoond in een bepaalde fase en zijn leeractiviteiten bevinden zich in een latente staat.
In 1930 ontwikkelden Tolman et al. Een experiment om het effect van voedsel op het leren bij ratten te bestuderen en verdeelden de ratten in drie groepen: Groep A gaf geen voedsel (geen voedselbeloningsgroep); Groep B gaf voedsel Er is een voedselbeloningsgroep), A, B zijn controlegroep C. Groep C is de experimentele groep, niet naar de eerste 10 dagen van eten, begon op de elfde dag voedselbeloning te geven. Experimentele resultaten, B heeft een voedselbeloning en verlaagt geleidelijk de fout dan A-groep Snel, maar de experimentele groep C zelfvoorzienende voedselbeloning, de valse daling sneller dan groep B. Hij concludeerde dat: Groep C hun voedsel niet at in de eerste 10 dagen van de training, maar in elke oefening om hetzelfde te verkennen Elk deel van het doolhof vormt een cognitieve kaart, maar liet het niet zien in de externe handeling.Tolman noemt dit verschijnsel latent leren, het effect van het gebruik van de cognitieve resultaten door het organisme bij het nastreven van het doel.. |
|
